Introduction to Food and Health
De titel zegt eigenlijk al genoeg. Deze cursus ging over voeding, gezondheid en de redenering erachter.
Maar wat heb ik allemaal gedaan tijdens de cursus en nog belangrijker, wat heb ik gedaan buiten de cursus?
Om te beginnen was dit een enorm leuke cursus om te volgen. Maya Adam was de cursiste voor deze rit en ze droeg een hele prettige energie met zich mee die je door het scherm kon voelen. Ze wist wat ze deed en nog belangrijker, ze wist waarom ze het deed; gezond leven is zo belangrijk voor haar, dat merk je echt aan alles. Zo heeft ze onder andere een 'Medical Degree' behaald in Vancouver, Canada. Na wat zoeken bleek de naam van de universiteit 'University of British Columbia' te zijn, deze was mij ontglipt tijdens haar introductie :-)
In de cursus zijn meerdere dingen behandeld buiten de introductie natuurlijk. Een aantal dingen hiervan zijn de link tussen ongezond eten en het ontstaan van diabetes en obesitas (het diagram is hiernaast te zien).
De overeenkomst met ongezond eten en obesitas verbaast me niks, te veel (ongezonde) vetten en te veel suiker leiden uiteindelijk tot overgewicht. In het diagram wordt uitsluitend gekeken naar Amerika (nummer 8 op hoogste percentage obesitas in de bevolking). De rode lijn laat zien dat obesitas er altijd al is geweest, maar er een flinke stijging in de lijn zit. Momenteel is meer dan 35% van de Amerikaanse bevolking obees.
De blauwe lijn ziet er echter nog indrukwekkender uit, de lijn die de diabetes laat zien. Mocht de afbeelding niet duidelijk genoeg zijn; de diagram begint rond 1980 tot leven de komen en knalt rond 1995 als een raket omhoog. Ook als we het hebben over diabetes heeft deze aandoening zich in 30% van de Amerikanen ingegraven. Dit komt echter door alle suikers en niet zo nodig door de vetten in het eten.
Na dit te hebben behandeld kwam er een stukje informatie dat wel voor zich sprak, maar toch wel nodig was dat het nog een keer werd herhaald; Er wordt ontzettend geknoeid met ons eten voordat het op ons bord komt te liggen. Denk aan goedkoop gif dat sommige (zeker niet alle!!!) boeren gebruiken om van beestjes en insecten af te komen.
Ik kan absoluut niet zeggen dat het niet werkt, want de beestjes blijven echt wel
van de oogst af. Helaas creëren we zo een ander probleem; het eten is niet meer zo gezond als we denken. Ook de geur-, kleur- & smaakstoffen en allerlei andere middelen die aan het eten worden toegevoegd maken het gewoon net niet zo gezond als dat het zou moeten zijn.
Mijn opdracht was duidelijk. Koken met zo min mogelijk (ongezonde) vetten en zo min mogelijk suikers. Gezien het feit dat ik geen sterrenchef ben was ik niet van plan hele gerechten te verzinnen, dit voor de veiligheid van mijzelf en iedereen om me heen. In plaats hiervan wilde ik aan de slag gaan met gerechten die al bestonden, maar die ik net een beetje eigen kon maken.
Dus wat heb ik nou buiten de cursus nog gedaan?
Dit was het eerste gerecht dat ik maakte. Deze maakte ik op dezelfde dag als het gedeelte van de cursus dat ging over diabetes en obesitas. Hier had ik niet per se het doel om met minder vetten of suikers te gaan werken, maar gewoon het gerecht net iets gezonder te maken; Kip Teriyaki.
Normaal gesproken bestaat dit gerecht uit kip met teriyaki saus, rijst en wat lente uitjes. In sommige gevallen is er nog wat broccoli op hetzelfde bord te vinden, maar zoals je hier ziet ligt er iets meer op dan alleen kip en rijst. Naast de kip het ik ook met worteltjes gewerkt, normale uitjes, courgette, komkommer en paprika. Om het af te maken nog wat sesamzaadjes er boven op, maar die zijn meer voor de sier. De foto ziet er wat slordig uit, dit heeft ermee te maken dat de belichting niet ideaal was, maar vooral omdat opmaak niet was waar ik op focuste, dus heb ik het eigenlijk allemaal maar op elkaar gegooid.
Niet te min was dit echt ontzettend goed te eten. De groentes haalden wel het authentieke van het gerecht zelf af, maar ik vond het toch een hele positieve toevoeging. Als ik dit nóg gezonder had willen maken had ik zilvervliesrijst kunnen gebruiken, in plaats van witte rijst. Echter vond ik hier het verschil in smaak gewoon te groot en zelf krijg ik zilvervliesrijst niet door mijn keel in deze verhouding, vandaar de iets minder gezonde witte rijst op het bord.
Vervolgens een gerecht dat bij mij persoonlijk hoger staat dan de kip teriyaki; curry madras. De hoofdingrediënten? Bij dit gerecht dan wel de zilvervliesrijst, voor de extra vezels natuurlijk. Vervolgens zit er natuurlijk kip in om toch de eiwitten binnen te krijgen en zit er veel bloemkool in. Hier zitten ontzettend weinig vetten in zitten, wat de vetten in de kip mooi uitbalanceert. Verder zitten er nog uitjes, paprika, tomaat, aubergine en natuurlijk heel veel kruiden. Normaal gesproken gaat er nog een hele peper in dit gerecht, maar omdat ik zelf geen held ben als het aankomt op pittig eten heb ik maar besloten deze maar voor de helft te gebruiken.
In de laatste 30 seconden van het koken deed ik er nog wat limoen bij om het hele gerecht een klein beetje frisser te maken, wat toch een goede toevoeging was. Zoals ik eerder al heb benoemd was dit gerecht voor mij toch een favoriet, mede omdat het makkelijker was en omdat het smakenpallet iets groter was
Er zijn natuurlijk ook nog andere gerechten die ik heb gemaakt waar ik er niet bij stil stond dat het handig zou zijn als ik hier foto's van had gemaakt.
De grootste blunder onder dit hoofdstuk is toch de compleet zelfgemaakte pasta, waar ik voor het eerst ook de saus helemaal zelf had gemaakt.
Deze saus bestond uit tomatenpulp, room (light natuurlijk, voor de lagere hoeveelheid vet), tomatenpuree, gedroogde tomaat, ui, knoflook, een kleine hoeveelheid roomboter en een klein beetje limoen. De tomaat, ui en knoflook heb ik in de blender gedaan om een fijne structuur te krijgen, nadat alles een paar uur op laag vuur heeft staan sudderen en de saus klaar was, goot ik deze over in een schaal waarna deze een nacht in de koelkast ging doorbrengen. Dit om de smaken helemaal tot leven te laten komen voor als ik het de volgende dag weer ging gebruiken.
De volgende dag kon ik er weer mee aan de slag, ik liet het (magere) gehakt in de pan bruin worden, hierna gingen de tomaatjes erbij en deze gingen op laag vuur weer verder. De in kwart gesneden cherrytomaatjes kregen op deze manier de kans om lekker zacht te worden zodat de structuur niet zou overheersen als het gerecht eenmaal klaar was. Toen de tomaatjes zacht genoeg waren gingen er kleine stukjes paprika in, gecombineerd met fijn gesneden ui.
Op dit punt was het tijd voor de pasta om te beginnen met koken. Terwijl de pasta aan het koken was, was de rest van het gerecht nog rustig op gang aan het komen op het lage vuurtje. Uiteindelijk moest de saus er eindelijk bij. Deze hoeft op dit punt natuurlijk alleen paar warm te worden omdat er meer dan genoeg smaak in deze saus zit. Ik gooide de saus erbij en zette het vuur iets hoger, zodat de saus toch nog even lekker kon koken. Het gerecht in elkaar zetten duurt helemaal niet zo lang, zo rond de 20-25 minuten. Het maken van de saus koste toch iets langer. Het maken van de saus koste me ongeveer 90 minuten, daarna heeft het nog 4 uur in de keuken lopen sudderen. Deze laatste 4 uur reken ik, vanzelfsprekend, niet mee in de urenverantwoording.
Ik het ook nog 2 gerechten gemaakt, één hiervan was echter via 24Kitchen en de ander was via YouTube.
Danny Jansen was de persoon die ik volgde op 24Kitchen. Hier maakte hij een lasagna met zalm erin. Het concept leek me toch leuk om een keer te proberen, het zou toch iets meer gezonde vetten moeten opleveren dan een normale lasagna, aan de andere kant leek het me een gewaagd idee. Deze tweede gedachte leek uit te komen nadat ik nooit echt aan de smaak had kunnen wennen van zalm in een lasagna. De tomatensaus bestond uit prei, olijfolie, knoflook, oregano, tomatenpuree, groentebouillonblokjes en tomatenblokjes. Deze had ik helemaal fijn gemalen in de blender. De bechamelsaus bestond uit roomboter (met zo min mogelijk vet), knoflook, maïzena, melk, nootmuskaat en oude kaas. De lasagna bestond verder nog uit aubergine, courgette, paprika, natuurlijk de zalm en nog meer oude kaas.
Ik heb ruim 90 minuten bezig geweest met het koken van dit gerecht (voorbereiding niet meegerekend) en ik vond het het achteraf niet de tijd waard. De zalm klopte naar mijn mening gewoon niet, wat natuurlijk niet meehielp aan de smaak en niet aan de textuur.
De video van YouTube had ik al vóór de cursus geprobeerd, om de reden dat ik wilde weten hoever ik was met mijn "skills" in de keuken, wat niet ver bleek te zijn, en het gerecht leek me erg lekker. Het kanaal "ThatDudeCanCook" had een video geplaatst genaamd "Restaurant Style Butter Chicken With Homemade Garlic Naan". Butter chicken had ik nog nooit op, maar het leek me wel ontzettend lekker en dit was een perfect moment om het proberen te maken. Het begin ging makkelijk mee; het snijden van de kip ging erg makkelijk met mijn nieuwe mes, dat ik samen met mijn vader aangeschaft heb. Ook het marineren van de kip sprak eigenlijk echt voor zich. Net zoals de pasta ging deze gemarineerde kip een nachtje doorbrengen in de koelkast om de smaak in alle delen van de stukken kip te krijgen. Tot zover nog geen extreem lastige dingen. Of in ieder geval, dat dacht ik.... De garlic naan was het volgende en hier ging het in het begin ook best goed. Iets letterlijk nadoen van YouTube is toch niet het allerlastigste, gewoon voorzichtig te werk gaan en als je iets hebt gemist spoel je gewoon lekker terug. In de oven ging het echter mis. De naans kwamen er aangebrand aan de buitenkant uit met een nog rauwe binnenkant. Geen verrassing dus dat ik in dezelfde minuut bij de container stond en 2 minuten later voor de schappen van de AH om garlic naan te kopen.
De kip kwam echter wel eetbaar uit de oven, op wat aangebrande plekjes na, deze heb ik er natuurlijk afgesneden. De rest van het recept ging verrassend goed, zeker met de nieuwe blender die ik ook nog had gekocht. Niet alleen voor dit leerdoel, ook voor erbuiten natuurlijk :-). Het gerecht zelf was, buiten de opmaak, best goed gelukt. Het vergeten te maken van het beeldmateriaal was ontzettend stom, maar de foto's zouden het gerecht niet goed doen.
Hiernaast is het gekochte mes te zien van het merk Boretti, hierbij ook meteen een messenslijper gekocht, die hebben we nog maar 1 keer nodig gehad. Het mes ligt ontzettend lekker in de hand en is ideaal om kip te snijden. Voor de groentes hebben we een iets kleiner mes, maar ook van hetzelfde merk en lijkt ontzettend op deze.
Maak jouw eigen website met JouwWeb